Pierwszą zauważalną różnicą pomiędzy brytyjskim angielskim (skrót BrE) a amerykańskim angielskim (skrót AmE) jest wymowa. Brytyjczycy często nie wymawiają głoski -r na końcu wyrazów, podczas gdy Amerykanie wymawiają ją zawsze. Przykładowo, mieszkaniec Wysp powie na samochód [kah], natomiast mieszkaniec Stanów Zjednoczonych wyartykułuje to słowo jako [kar]. Co ciekawe, Amerykanie mają kompleks "British English" uznając tą wersję języka za bardziej dystyngowaną, prestiżową, mającą za sobą wielowiekową tradycję w odróżnieniu od American English...

Dowodem na to są poradniki, które można nabyć w amerykańskich księgarniach bądź przez internet zatytułowane "How to talk British English?". Nie jest to masowa tendencja aby Amerykanie uczyli się wersji brytyjskiej aczkolwiek jej przyswajanie jest popularne np. na amerykańskich uczelniach wyższych.

Inny przykład różnic w akcencie stanowi głoska -t, która wymawiana jest przez Brytyjczyków w sposób bardziej twardy aniżeli przez Amerykanów, którzy wymawiają ją bardziej miękko, czasem wręcz nosowo. Niekiedy, w pewnych zestawieniach, Amerykanie w ogóle pomijają głoskę -t, mówiąc np. na zimę "winner" zamiast "winter". Tym samym, dwa słówka - "zima" i "zwycięzca" są wymawiane dokładnie tak samo. Dla poznania innych różnic w wymowie proponujemy skorzystać z internetowych syntezatorów mowy, w których po wpisaniu tekstu można wybrać wymowę w różnych wersjach językowych.

Kolejną różnicę dostrzeżemy w słownictwie. Brytyjczyk na osobę wściekłą powie "angry" natomiast Amerykanin powie "mad". Brytyjczyk aby obejrzeć film idzie do "cinema", natomiast Amerykanin do "movies" albo "theater". W Londynie na metro powiemy "tube" ale w Nowym Jorku już "subway". Różnic jest oczywiście dużo więcej a co bardziej popularne prezentujemy w tabeli poniżej:

Dodatkowo, pozostając w temacie słownictwa - różna jest pisownia niektórych słówek na Wyspach i za Oceanem:

• Brytyjczycy piszą końcówkę -our podczas gdy Amerykanie skrócili ją do -or. Jest to widoczne w takich słówkach jak labour / labor (praca), colour / color (kolor), honour / honor (honor, zaszczyt), valour / valor (męstwo, waleczność).
• ćwiczyć - practise (brytyjski angielski) oraz practice (amerykański angielski),
• wypełniać - fulfil (brytyjski angielski) / fulfill (amerykański angielski)

Ponadto, zamiast najbardziej popularnego w Stanach "Hi, how are you?" w południowej Anglii oraz okolicach Londynu możemy usłyszeć "All right?". Nie wspominając oczywiście o różnicach w slangu. Przykładowo, zamiast słówka "brilliant" Anglicy mówią "ace" tak jak zamiast "nasty" mówią "beastly".

Jeżeli chodzi o gramatykę, to amerykańska odmiana angielskiego zawiera więcej uproszczeń. Część czasowników, które mają nieregularną odmianę w brytyjskim angielskim, jak np. spill - spilt - spilt (rozlewać), w amerykańskim angielskim mają odmianę regularną - spill - spilled - spilled. Więcej przykładów takich odmian znajdziecie tutaj: czasowniki nieregularne - irregular verbs.

Na koniec wypada dodać, iż mamy jeszcze inne "odmiany" języka angielskiego, jak np. angielszczyznę kanadyjską, określaną skrótem CaE - Canadian English, angielszczyznę Afroamerykanów, nazywaną African American Vernacular English (AAVE) lub bardziej potocznie zwaną Ebonics czy np. dialekty w obrębie samych Stanów Zjednoczonych - np. dialekt z Kalifornii, ze stanu Utah czy np. dialekt środkowo-zachodni oraz południowo-zachodni.